ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ...
Προαπαιτούμενο, για να γίνει βιώσιμο το
κράτος μας, είναι ένα μνημόνιο
Ηθικής μας μεταρρύθμισης, η τιμωρία των ενόχων, οι επιστροφές των κάθε
είδους και κάθε τόσο αναδρομικών, ο παράνομος πλουτισμός στις κάθε είδους αγορές ακινήτων κ.λπ.
Σε τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια ιστορικής πορείας η χώρα
μας δεν γνώρισε τέτοιου είδους διασυρμό,
ευτελισμό και ταπείνωση. .
======
Στην οριακή αντοχή και…ανοχή μου, για
όσα ζω, έχω χάσει την ταυτότητά μου. Κουράστηκα και ντρέπομαι για το χάλι της
πατρίδας. Έχω ξεχάσει ποιος είμαι. Πού
πάω. Σε ποιον τόπο ζω. Ποιοι με
διοικούν, ποιοι με κυβερνούν. Με ποιους…συνυπάρχω; Είμαι πολίτης κράτους, ποιας...
πατρίδας είμαι τέκνο;
Νιώθω εξόριστος στον τόπο μου. Κλαίω και οδύρομαι όταν
εννοήσω από ποια δυσθεώρητα ιστορίας ύψη γκρεμιστήκαμε. Δύστυχο, κακής
μοίρας έθνος, ποιος θα σε σώσει από το
πεπρωμένο αφανισμού σου, από την διαφθορά, από την διχόνοια, από την
ασυνεννοησία, από την εξαθλίωση, και από
την παραπολιτική μιας τοπικής... παρα-διοίκησης;
Είμαι ξένος,
μετανάστης, αλλοδαπός ή πρόσφυγας στον τόπο που
γεννήθηκα. Κι αν δεν είμαι ξένος
ποιού κράτους, ποιας ντόπιας διοίκησης πολίτης είμαι;
Νιώθω τη ζωή
μου κατοχική. Χωρίς νόημα, χωρίς προοπτική, χωρίς ενδιαφέρον. Ποιος είναι ο
εθνικός μου προσδιορισμός; Ποιος είναι ο πολιτισμός μου, η εθνική μου πορεία,
η περηφάνια μου, ο εγωισμός μου; Ποιες είναι οι δημοκρατικές μας αξίες;
Ποιο είναι το ιστορικά δικό μου, στο
οποίο θωρακίζομαι, το προβάλλω και, στην ταυτότητά μου, νιώθω την εθνική
περηφάνιά μου;
Παντού, η
καταλήστευση, οι ντροπές, η διαφθορά, η
αναξιοπιστία, το αβάστακτο χρέος, ο αβάστακτος πόνος, η προδοσία των αξιών και αρχών, η ασύδοτη
δικολαβική κάλυψη τής κάθε θρασύτητας, η
μετανάστευση των νέων μας
Παντού το ρεζιλίκι τής αναξιοκρατίας. Παντού διαφθορά
για το χρήμα, παντού χρήμα για την διαφθορά. Ντρέπομαι για την κατάντιά μας.
Παντού σβησμένα,
αξίες, πατρίδες, φιλοπατρία, εθνική συνείδηση, θεσμοί. Παντού ερείπια, στάχτη
και πούλβερη. Με ποιο φρόνημα, με ποια ιδανικά, με ποια πρότυπα θα κτίσουν οι νέοι τής ζωής τους το αύριο;
Υπάρχουν και ισχύουν νόμοι και δεν το ξέρω; Είμαι
πολίτης κράτους; Ποιανού κράτους και δεν
το γνωρίζω; Όλα, γύρω, ως ακρόαμα, ως
θέαμα ανθρώπων σκυθρωπών μού φορτώνουν,
καθημερινά, στο αδιέξοδό τους, την πίκρα τους, την φτώχεια τους.
Είμαι πολίτης
κράτους Ευρώπης ή παρίας προτεκτοράτου, πληβείος, άτομο κατώτερης τάξης;
Κανένας δεν απολογιέται. Ποιοι με κυβερνούσαν, ποιοι με... διοικούν;
Υπάρχει κράτος, υπηρεσίες, δικαιοσύνη, αστυνομία,
σταθμοί αστυνομίας, για να αποταθείς, να τούς εμπιστευθείς, για να…εισπράξεις, στην ανταπόκρισή τους, την ηθική
ικανοποίηση και, στην δικαίωση των νόμων,
να συναισθανθείς, την… ασφάλειά σου;
Υπάρχει προστασία τού πολίτη; Ανταποκρίνεται;
Και ποιος είναι ο θεσμικός σεισμογράφος που καταγράφει τις υπερβάσεις, τις
αχαλίνωτες παραχαράξεις, τις αυθαιρεσίες
και δεν τον… αντικρίζεις, όπου κι
αν… αποταθείς;
; Σε ποιόν να αποταθεί ο πολίτης; Σε ποιον να
υποβάλει αίτηση επερώτησης για τις γύρω του ανομίες, αυθαιρεσίες και τις… απειλές…φόνων. Κανείς δεν απαντά. Οι πάντες κουφοί και άλαλοι ζουν την ισχαιμική
τους αφασία.
Και όμως… υπάρχει, σήμερα, επιτροπή
ποιότητας ζωής τού Δήμου Ροδίων!!! !…
Και τότε, στην ηθική τούτη αντινομία,… πώς η απύθμενη αυθάδεια τής τοπικής διοίκησης απειλεί και
αυτοχρίζεται συνταγματικός φορέας και αντιποιείται νόμους και συντάγματα,
εξουσίες και άρθρα, και παίρνει, και κατά πλειονοψηφία γελοίες αποφάσεις,
μεταβιβάσεις περιουσίας δημοσίου στους ημετέρους; Ρεκόρ γκίνες παραλογισμού και
παράνοιας.
Και πώς, επί
πέντε χρόνια, σε 12 αναφορές, η τοπική
διοίκηση απαξιώνει μιαν απάντηση
προς τον πολίτη; Δεν είναι
υπόλογος;
!
Υπάρχει έλεγχος ή σκιά ελέγχου, για τον κάθε υπόλογο, για την,
μεγάλου κυβισμού, αφασία αυτής, της ίδιας, τής…Νομικής υπηρεσίας τής λεγόμενης Δημοτικής αρχής, Καλλικράτης, και
αυτής, της όλης διοικητικής διάρθρωσης
που, στην αδράνεια μιας χρόνιας απάντησης, εμπαίζει και απειλεί τον πολίτη και,
αφελώς, γεννά την…συνυπευθυνότητά της στις
συνέπειες μιας συναυτουργίας της, στις απειλές για ό, τι ήθελε συμβεί;
Και δεν
αποτελεί παράβαση καθήκοντος η
παρασιώπηση μιας απάντησης, εδώ και τόσο.. χρόνο… χρόνων, από μια… υπηρεσία;.
Ποιος είναι και πού βρίσκεται, τέλος πάντων,
κ. Υπουργέ, τής Δικαιοσύνης, ο καταστατικός χάρτης των δικαιωμάτων, της
ισότητας, της ισονομίας, τής προστασίας
τού πολίτη, της σοβαρότητας, της λειτουργίας των νόμων, της ευνομίας, τού
ελέγχου, της σύννομης τιμωρίας;
Και όμως σε μια
ΕΔΕ μερικοί θα γίνονταν αργοί πάσης
αυτο- διοικητικής ιερουργίας!
****
Σεμνυνόμαστε να αποκαλούμε ένα ανύπαρκτο και σάπιο σύστημα, Δημοκρατία! Και
μεγαλοφρονώντας μερικοί σοσιαλιστικής
υφής, για την, τάχα μου, πίστη τους
προς το είδος αυτής, τής ολοδικής τους προδομένης Δημοκρατίας, οι μνηστήρες τής
απάτης και τού συμφέροντος, με αποφθεγματική αυταπάτη και αυταρέσκεια, πωλώντας
αέρα πατριωτισμού, και ξεγελώντας τούς αμαθείς, απατώντας και αυταπατώμενοι,
στις ψευδαισθήσεις τους με υποκριτική
γκριμάτσα γνωμοδοτούν:
«Στη…Δημοκρατία δεν… υπάρχουν αδιέξοδα!»
Στην υποκρισία αυτής, τής διάγνωσης, θυσιάστηκαν τα πάντα, σε βάρος
της πατρίδας, σε βάρος της ίδιας, τής Δημοκρατίας, για το…συμφέρον τους και
μόνο..
Και
βέβαια, η δημοκρατία ως ιδέα δεν… πεθαίνει! Δεν πεθαίνει, όμως, μόνο στο
ηθικό υπόβαθρό των ασκούντων την εξουσία της
Η Δημοκρατία δεν είναι ασυδοσία, είναι αριστεία, νόμος αδιάλλακτος. Είναι η Ιδέα της
ίδιας τής υπόστασης που λέγεται πατρίδα.
Και όμως, για να… περισωθούν οι χωρίς μέσα τους ηθικό καταλογισμό, πούλησαν
αξίες και αξιοπρέπεια, πρόδωσαν τον εαυτό τους και δεν αντιλήφθηκαν οι μικροί
ανερμάτιστοι ότι μες στην λάσπη δεν
μπορείς να καθαριστείς.
Γι’
αυτό κατάντησαν την Δημοκρατία συνώνυμη τής
αυθαιρεσίας, τής ανομίας, τού κάθε φτηνού συμβιβασμού. Οι γραφικές φιγούρες με τις μακιαβελικές πεποιθήσεις, οι
ένοχοι, οι παραβάτες των αξιών, ασύστολα και υποκριτικά, μάς μιλάνε, ακόμα, για
ηθικές αξίες. Εκκλησιάζονται, ασπάζονται και απορώ που οι άγιοι δεν τους... αποστρέφουν το πρόσωπό τους.
Κι αυτό, μάς
το σέρβιραν για κράτος και δεν ήταν Ρωμαίοι
Πραιτωριανοί, που ανέβαζαν και κατέβαζαν αυτοκράτορες, απαιτώντας, χρόνια
τώρα, και σήμερα ακόμα, αναδρομικά και υψηλούς, ρετιρέ, μισθούς. κ.λπ ……
Και
είδαμε στρατιές γενιτσάρων, συνδικάτα να καπελώνουν το κράτος
Είδαμε
λίστες Λαγκάρντ, λίστες ανέργων, λίστες μεταναστών, ξενιτεμένων, λίστες πεινασμένων, λίστες ληστών και
καθημερινών …παρανομιών να παραμένουν ατιμώρητες.
Κι αναρωτιέσαι, ποιος επώασε, ποιος εκκόλαψε
και ποιος εξέθρεψε αυτό το διεφθαρμένο είδος, αυτήν την μορφή τζιχαντισμού σε
βάρος μιας πατρίδας που καταύγασε με το φως της την υφήλιο;
Οι πάλαι ποτέ πολιτικές συντεχνίες τηρούν,
εδώ, αιδήμονα σιγή. Διατρίβουν, μόνο, περί το κόμμα τους ματαιοπονώντας στην
ψευδαίσθησή τους να το αναστήσουν.
***
Το υποζύγιο,
νομιμόφρων πολίτης, τελεί υπό διωγμό…Το σλόγκαν «Πρώτα ο πολίτης» αποδείχτηκε υποκριτική, Φαρισαϊκή, φενάκη καρνάβαλου…
Μέχρι, σήμερα,
ο δίκαιος στις εισφορές και, από τα λίγα που έχει, εισφέρει… περισσότερα. Ο άδικος και με τα
πολλά που έχει αδιαφορεί και…εισπράττει. Αυτό συνιστά κράτος… δικαίου.
Στη δημόσια ζωή ο δίκαιος αποχωρεί φτωχός. Ο άδικος απόκτησε ακίνητα και, ως
δεδηλωμένος πατριώτης απατεώνας, τα διοχέτευσε…έξω. Έτσι…για… μιαν…ανάγκη!
Προτιμάς, τώρα, να είσαι…δίκαιος ή...άδικος πολίτης ή… επαναστάτης σ’ αυτόν τον
τόπο;
Παντού, χωρίς προσωπείο, η χυδαιότητα, η φοροκλοπή, η
απόκρυψη, Στους…φιλότιμους πολίτες τα πάντα παίρνουν ψυχολογική διάσταση,
γίνονται ψυχαναγκασμός που τούς σέρνει στην… απόγνωση και… κάποιους και… στα… επέκεινα ενός
αυτοχειριασμού τους.
Η πολιτική δεν είναι τυχοδιωκτισμός.
Είναι αυταπάρνηση, προσφορά προς το κράτος, προς τον πολίτη, σεβασμός προς τους
νόμους. Αυτή είναι η αυθεντική εικόνα
της Δημοκρατίας και όχι οι συμφεροντολογικές
παρορμήσεις, οι ατομισμοί, που ξεθεμελιώνουν
κοινωνικές δομές και αξίες.
Και στο κάλεσμα τού
ένστικτού μου για…ρήξη, χάριν τού θεσμού τής Δημοκρατίας, τής
αρετής, τού δικαίου, τής ισότητας, τής παρρησίας, και του πάθους μιας μέσα μου
υπέρβασης, ζω, στην κατίσχυση τής
δικαιοσύνης, της ισότητας, τού νόμου, τήν… θυσία, μιας εξέγερσης.
Οι κοινωνικές επαναστάσεις δεν… υπαγορεύονται , είναι…
αυτονόητες
Γιατί, όταν ένα κράτος στην αδιαφορία του και την αναλγησία του προς τον πολίτη δίνει
την εικόνα ότι τού «επιτίθεται», ο
πολίτης έχει το δικαίωμα και το φυσικό καθήκον τής ανυπακοής, της άμυνας και
του ξεσηκωμού του.
Γιατί ο δίκαιος
πολίτης ευδοκιμεί μόνο σε δίκαιο κράτος, σε δίκαιο πολίτευμα, σε δίκαιη Δημοκρατία
ασύμβατη με την ανομία και την κακοήθεια.
Οι θρασείς και
τυχάρπαστοι έμειναν να εξουσιάζουν τη νομιμότητα. Ο χειρότερος τον καλύτερο. Ο
ανήθικος σού διδάσκει ηθική. Ο θρασύς κι ο παράνομος…πατριωτισμό. Και δεν
υπάρχει χειρότερη εξουσία από το να διοικεί ο χειρότερος τον καλύτερο! (
Αριστοτέλης )
Και ενώ, κάθε τόσο, το μαχαίρι
θα…έφτανε ώς το κόκαλο τού καταχραστή απατεώνα, τελικά…τό…’μπηξαν, ανελέητα,
βαθιά, στην αιμορροούσα πληγή τού φτωχού, τού μισθωτού, τού συνταξιούχου, τού
εργάτη, τού αδύναμου πολίτη…
Η
Φύση, δικαιώνει την δύναμη τής
αλήθειάς της στην τιμωρία τού κάθε παραβάτη
των νόμων της.
Όμοια,
, η σωστή Δημοκρατία, στην δύναμη της αλήθειάς της δεν φοβάται κανένα
άλλο σύστημα και μπορεί να έρχεται κι αυτόκλητος τιμωρός προς στους παραβάτες
της…
Γι αυτό η
εξουσία που θα προκύψει , στην
ηθική δύναμη τού καθήκοντός της προς την πατρίδα, να
τολμήσει την αποκάθαρση τού διεφθαρμένου
κοινωνικού μας περίγυρου.
Με φρουρό τον άγρυπνο έλεγχο και την ισχύ των
νόμων, να μην ορρωδούμε μπροστά σε
κανένα, να μη χαριζόμαστε σε
κανένα! Η…ευθύνη είναι δική μας.
Κι αν θέλουμε να αλλάξουμε τον τόπο μας πρέπει να
αλλάξουμε πρώτοι εμείς, δίνοντας ανάσα στις καταπονούμενες αξίες τού τόπου μας.
Την αλλαγή την
απαιτούν οι καιροί. Χρέος μας είναι να
διαφυλάξουμε, να αναστηλώσουμε, να αναπλάσουμε και να αναδείξουμε την πατρίδα μας…
Παναγιώτης Α. Χαμουζάς Στ. Κωτιάδη 5. Ρόδος,
Ε-mail: Panayiotis.hamouzas@gmail.com
