ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
ΛΑΚΩΝΙΚΑ: ΑΝΑ—ΚΑΤΑ
'Αρθρο 120 :Ακροτελεύτια διάταξη τού Συντάγματος
«H τήρηση τού Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το… καταλύσει».
Ώρα για επανεκτίμηση αρχών και αξιών στον τόπο μας.
Α
Γεννήθηκα στην Ελλάδα, την χώρα π’ όρισε την Ζωή, την Αρετή, την Γνώση να ’ναι ένα. Γεννήθηκα στην χώρα που σμίλεψε, όμοια με τα γλυπτά τού Παρθενώνα, τη δύναμη τού λόγου, τού μέτρου, τής σοφίας.
Γεννήθηκα στην χώρα των λογίων, των στοχαστών, των μεγαλοφυών. Στη χώρα της δημοκρατίας, της φιλοσοφίας, των Ιδεών του Πλάτωνα και τού Αριστοτέλη, στη χώρα που μίλησε με την σιωπή τού μέσα κι έξω μας απείρου, στη χώρα της φιλίας των Ολυμπιακών αγώνων, στη χώρα που ζυμώθηκε με το κάθε τι τού Νού και δήλωσε: «Τίποτα πιο υψηλό στη ζωή από το να μιλάς για την αρετή» και χάραξε της ζωής τα πεπρωμένα που ’γιναν ξόμπλι των λαών της γης.
Ναι, αυτή είν’ η πατρίδα μου, μ’ αυτήν ενσωματώθηκα, παιδί της είμαι και την ευγνωμονώ!.
Μα πέσαμε σε θολά ενδιαφέροντα και σ’ αδέξια χέρια που, χωρίς κώδικα αρχών, μάς εξόκειλαν στην ξέρα, στην φτώχεια, στην ανυποληψία, στον ευτελισμό, στην μετανάστευση, στην παγκόσμια χλεύη.
Όλα μου, μέσα μου, στεναγμός αδιέξοδος. Το γένος το ελληνικό πληγιασμένο μες στης ντροπής την ανυποληψία, μες τής διαφθοράς την λάσπη ζει, σήμερα, τον δικό του Γολγοθά!
Μ’ αυτό το κράτος και μ’ αυτήν την τοπική Διοίκηση στον ξεφτισμένο τους ιστό, με λίγες πάντοτε εξαιρέσεις, αρνούμαι να μοιράζομαι τους ίδιους κώδικες Αρχών.
****
Σε αυστηρά προσωπικό πλαίσιο, χωρίς να προσωποποιούμε κανένα, αναλαμβάνουμε την ευθύνη των καταγγελιών μας, ότι, δηλαδή, η τοπική Διοίκηση, τού σήμερα και του πρόσφατου χθες, στην αδιαφορία της, επί 5 χρόνια, για μια απάντηση, έχει και είχε αποβεί αποδιοργανωτικό όχημα ευτελισμού των νόμων, της αξιοπρέπειας, της σοβαρότητας.
Δεν είδα, πουθενά, την αυστηρή ανάγκη να ενώνει το ήθος με τη σκέψη! Δεν είδα τις αρχές και τις αξίες να βλαστάνουν στον τόπο που γεννήθηκαν. Δεν βρήκα τίποτα άλλο, παρά μόνο την εξοικείωση μας με το φτηνό, το ποταπό, το τιποτένιο. «Το ήθος. το κύριο γνώρισμα τής ευγενικής ψυχής το… εκτέλεσαν»
Δεν φταις εσύ, λαέ, οι ένοχοι ταγοί φταίνε. που, στην φιλαρχία τους και την άσχετη νομή τους, παρίες της Ευρώπης μάς κατάντησαν .
Ναι, τής Ρόδου είμαι πολίτης, εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια. Τό ’δα γραμμένο εγχάρακτο, σ’ επιγραφή*. Τού κάκου, όμως, σήμερα, ψάχνει ολόκληρο χωριό σε βάθρο να την στήσει.
Οι τοπικοί άρχοντες, σιωπούν, αποστέργουν μιαν απάντηση στον πολίτη. Αλλά την αξιοπρέπεια για να την τιμήσεις, πρέπει να την έχεις.
Θυμήθηκα τον… Λόρκα να φωνάζει: Οι τέτοιες συμπεριφορές, είναι φτύμα στην κοινωνία, στην πολιτεία, στους νόμους, στον πολίτη.
Κατά τα άλλα συνεδριάζει, σήμερα, 25-8-2015, με κεφαλαία: Επιτροπή Ποιότητας Ζωής Δήμου Ρόδου! Δεν κατάλαβα το όραμα αυτής τής ατυχούς ορολογικής σύλληψης. Η χειροπιαστή πραγματικότητα, γύρω, διαψεύδει, δεν επαληθεύει την σημασία των «μεγαλόσχημων» τους λέξεων. Τούτο, πια, συνιστά χάσμα ανάμεσα στο πρέπει και στο …είναι τού σήμερα!
Οι λέξεις είναι απλά σύμβολα, δεν αγγίζουν ποτέ το πεδίο της αλήθειας
Εδώ, θυμάσαι τον… Θουκυδίδη ( Βιβλ.Γ.15)
Έξι χρόνια, με 11 αναφορές, όπως θα δειχτεί, περιμένει ο πολίτης την απάντηση Ποιότητας τού μικρού δήμου μας.
Και περιμένουμε… εμβριθείς εγκεφάλους να ’ρθουν, να μάς γίνουν άξονες ελπίδων και αισιοδοξίας στον τόπο μας.
Οι ανελλήνιστοι, οι αφιλοσόφητοι, οι ανιστόρητοι, οι δικολάβοι των αξιών «ανεπαισθήτως μάς έκλεισαν από τον κόσμο… έξω» (Καβάφης)
***
Στην ζωή, σού αρκεί και μόνο η Αξιοπρέπειά σου. Αυτή μένει η ταυτότητά σου, το διαβατήριό σου στην κοινωνία. Χαμένη την αξιοπρέπειά σου, την ταυτότητά σου, μην την αναζητάς. Τού κάκου θα την… αναζητάς, δεν… βγάζεις άλλη!
Η κάθε πίστη και ιδεολογία ούτε προσβάλλει ούτε ευτελίζει ούτε απειλεί…τον πολίτη. Πίστη και ιδεολογία δεν φταίνε. Φταίνε τα φθαρμένα άτομα που τις ντύθηκαν και τις διαχειρίστηκαν.( Στωικοί φιλόσοφοι)
Είναι ωραίο να γνωρίζουν μερικοί διοικούντες πως η νομιμότητα, ο σεβασμός, η δικαιοσύνη, η ισότητα είναι αξίες μη αναστρέψιμες, και αυτές συνιστούν το κατά κεφαλήν εισόδημα τού καθενός πολίτη.
Κι αν θέλουν μερικοί νεοφώτιστοι, νεόκοποι, νεοσσοί πολιτικοί, των τοπικών πραγμάτων, στην κατ’ επίφαση λογιοσύνη τους, να μας μιλάνε για αξίες, αν αποκτήσουν καλλιέργεια, θα μάθουν τι μπορεί και τι ζητά στη ζωή το ήθος .
Οι πολίτες, στο διοικητικό το γίγνεσθαι, δεν είναι σκύβαλα, δεν είναι σκουπίδια, είναι η πρώτη αξία της δημοκρατίας και δεν μπορούμε ούτε να τούς προσβάλλουμε ούτε να τούς αγνοούμε ούτε να τους παραπέμπουμε από γραφείου σε γραφείο ούτε να αποστέργουμε μιαν απάντηση ούτε να τους κυνηγούμε για… χειροδικία.
Η Παράβαση καθήκοντος είναι δημόσιο αδίκημα και… τιμωρείται. Και πιο πολύ τιμωρείται η…λανθάνουσα υπόθαλψη… τρόμου εις βάρος τού πολίτη!!
Β.
Οι Άγγλοι έχουν δύο βουλές την Άνω και την Κάτω. Εμείς έχουμε, μόνο, μία: Άνω-κάτω! (Ροΐδης)
Έτσι, η λέξη «κωλοτούμπα» που αντήχησε στον αμφιθεατρικό ναό τής Βουλής, θα έπρεπε να καθιερωθεί, με πράξη νομοθετικού περιεχομένου, ως ατάκα, στον κάθε πρόλογο των συσκεπτόμενων για την πατρίδα βουλευτών μας.
Και, γιατί, όχι, και να μην ακούεται και στα αμφιθεατρικά εδώλια ως χορικό άσμα τής τραγωδίας που ζούμε;
Τα ιντερμέδια, έτσι κι αλλιώς, υπάρχουν πολλά και πλούσια…
«Δεν είναι χάπι… είναι υπόθετο, γαϊδούρια, Κατίνες, χαμαιτυπεία, εφιάλτες, κλεφτρόνια. Να περνούν από ψυχίατρο κι οι πολιτικοί, η Ελλάδα είναι απέραντο τρελοκομείο, κυβερνώ μιαν διεφθαρμένη χώρα » και λοιπά άλλα χρυσαυγικά, παρόμοια που κατάντησαν το εμβληματικό «μας» γνώρισμα!
Γ
Και η εκ προμελέτης και η…εξ αμελείας προδοσία της Πατρίδας δεν παύουν να είναι προδοσία. Και ο προδότης τής πατρίδας δεν πρέπει να’ χει τόπο στην πατρίδα να σταθεί. Στην κλασική μας εποχή ούτε τάφο δικαιούταν, και τους θαμμένους προδότες, σε μια εκταφή τους, τα κόκαλα τους εκτός πατρίδας τά έστελλαν.
Δ
Την αυθεντική αλήθεια δεν την βρίσκεις να ζει ούτε στο μέλλον ούτε στο παρελθόν. Την βρίσκεις και την ζεις, μόνο, στο παρόν, στο σήμερα! Και στο σήμερα, η Δημοκρατία μας έχει αποτύχει. Ούτε…εκδημοκρατισμό πέτυχε ούτε την ισότητα επέβαλε ούτε πολιτική σοβαρότητα και αξιοπρέπεια ανέδειξε ούτε σεβασμό προς τους νόμους παρήγαγε και, στον… εκφυλισμό της, ούτε ήθος ούτε παιδεία πρόβαλε.
Η Δημοκρατία μας, σήμερα, ούτε στην συνεχιζόμενη κρίση της μπορεί να ανακάμψει ούτε και πιότερη δημοκρατία να παραγάγει μπορεί.
Ιστορικά, μάλιστα, η παρακμή της, έχει φυσικόν και αναγκαίο διάδοχο τον ναζισμό και τον φασισμό, το… δυσοίωνο δηλαδή, μέλλον.
Από την άλλη, η ένοχη πολιτική, στο καταχρεωμένο της παρελθόν, πώς αναμένει την ανάκαμψή της όταν η αλλαγή δεν μπορεί να στεριώσει πάνω σ’… ερείπια.
Αλλά και το όποιο, πολιτικό κάλπικο στη γωνιά πετιέται. Το όποιο φθαρμένο δεν… ανακυκλώνεται. Το όποιο καμένο δεν… αναθάλλει. Κι η όποια θέα του συνειρμός φαυλότητας… καταντά.
Αλλά και οι πολίτες, στο χρεωμένο τους παρόν και στο αβέβαιο μέλλον τους, κουρασμένοι, αηδιασμένοι, από την γύρω τους σύγχυση και ταραχή, δεν θέλουν πια να αντικρίζουν κανέναν και, στον σκεπτικισμό τους, αποστέργουν να…ανακυκλώσουν τα ίδια… φθαρμένα υλικά
Δεν είμαι πολιτικός. Γι αυτό δεν πράττω τίποτα με γνώμονα να κερδίσω την… κοινή γνώμη. Εκπαιδευτικός είμαι, γι αυτό πράττω τα πάντα, και τα έπραττα πάντα, για χάρη της συνείδησης μου. Φτάνει πια…
Δεν διψώ εξουσία. Διψώ ό, τι διψά, σήμερα, ο λαός: Δικαιοσύνη, σεβασμό, νόμους, αξιοπρέπεια, σοβαρότητα, ήθος και… δικαίωση τής δημοκρατικής αλήθειας!
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
Alea jacta est. Ο κύβος ερρίφθη (Καίσαρ. 49 π. Χ. )
Αν θες να βρεις την αλήθεια ακολούθησε τη… Φύση
Θυμάμαι όταν πρωτοετής σε μια ξενάγησή μου στο Αστεροσκοπείο τής Αθήνας, ο εντεταλμένος καθηγητής, ενώ βρισκόμουν μπροστά στο τηλεσκόπιο, για να δω, μού είπε: Τώρα θα περάσει ένα αστέρι! Αν δεν περάσει, δεν σημαίνει ότι καθυστέρησε. Το ρολόι σου δεν πάει… καλά!
Η Φύση ούτε βλέπει ούτε ακούει ούτε πονά ούτε λυπάται ούτε χαίρεται. Δεν έχει αισθήματα. Δεν κάνει διακρίσεις σε φτωχούς και πλούσιους, σε καλούς και κακούς, σε πιστούς και άθεους κ.λπ. Απέχει από όλους και από όλα εξίσου και… «Βρέχει επί δικαίους και αδίκους! ( Ματθ, κεφ. 4, 45)
Δεν ξέρω τους σκοπούς τής Φύσης και τους στόχους της, βλέπω, μόνο, τα πάντα της να δουλεύουν ρολόι, με νόμο και με τάξη. Και ενώ δεν δείχνει να νοιάζεται πια για μας, μάς θυμάται, όμως, όταν την…παραβαίνουμε και την κακοποιούμε.
Νόμος, (από το ρήμα νέμω, μοιράζω) σημαίνει το δοσμένο από τη Φύση μερίδιο ρόλου σε καθένα χωριστά από τα όντα της.
Οι νότες είναι επτά, αλλά η κάθε μια έχει τον δικό της ξεχωριστό ήχο και στην συνεργασία τους γεννούν την αρμονία. Έτσι και όλα τα άτομα της ύλης, ενώ μοιάζουν μεταξύ τους, διαφέρουν στο μέγεθος και στις ιδιότητές τους… (Δημόκριτος)
Παρόμοια και τα ανθρώπινα άτομα, ενώ μοιάζουν μεταξύ τους, διαφέρουν όμως εξωτερικά και σε εσωτερικές ιδιότητες. Το ίδιο συμβαίνει και στα δακτυλικά αποτυπώματα. Μοιάζουν, αλλά διαφέρουν μεταξύ τους
Και ολόκληρο το Σύμπαν, από το ελάχιστό του μόριο ώς το απέραντο χάος του υπακούουν στον νόμο της συνεργασίας για την γενική αρμονία του Σύμπαντος. Γι αυτό και το Χάος, δεν είναι χάος, αλλά αρμονία νόμων.
Και βέβαια οι τροχιές των αστεριών, τού ήλιου κ.λπ. στον εκτροχιασμό μιας απειθαρχίας τους θα έφερναν αναπόφευκτη την συντέλεια τού κόσμου.
Natura non imperatur nisi parendo. (Βacon.1561-1626)
(Η Φύση κυβερνιέται, μόνον, αν την υπακούς…)
Και ποιος μπορεί να πάει κόντρα στην Φύση; Η τιμωρία έρχεται αναπόφευκτη να του υπενθυμίσει την δύναμη τής αλήθειας της.
****
Στην χώρα μας συνέβη το αντίθετο, από αυτό που λειτουργεί στην Φύση. Ούτε νόμοι λειτουργούν ούτε έλεγχος διενεργείται ούτε τιμωρία επιβάλλεται, αλλά, ούτε και αυτός ο ανθρώπινος νόμος γίνεται σεβαστός. Τα πάντα πουλήθηκαν στον βωμό τού ατομικού συμφέροντος. . Έτσι, παντού γύρω μας, κυριαρχούν ανομίες, παρανομίες, κλοπές, απάτες. Παντού μαϊμού δάσκαλοι, μαϊμού γιατροί, μαϊμού μηχανικοί, μαϊμού δικαιολογητικά γλωσσομάθειας, μαϊμού πτυχία, απολυτήρια, βιβλιάρια υγείας, μαϊμού αποδείξεις, ακόμα, και μαϊμού φορολογικές ενημερότητες και τελευταία και μαϊμού ταμειακές μηχανές και τόσα άλλα, που δεν χωρά ο νούς,
Ποια παιδεία—παραπαιδεία. Ποια οικονομία---Παραοικονομία. Ποιος λογισμός-παραλογισμός. Ποιο εμπόριο---παρεμπόριο.
Τα πάντα, στον εκτροχιασμό τής παρανομίας και ανηθικότητας μάς οδήγησαν στην κατάρρευση, στον ευτελισμό, στην φτώχεια, στην ντροπή, στην μετανάστευση κ.λπ.
Πεποίθησή μας είναι ότι η δημοκρατία θα διατηρούταν στον τόπο μας αν λειτουργούσαν οι νόμοι κι αν υπήρχε η τιμωρία των παραβατών της.
Αν στην βία, στην αδιαλλαξία, στην αυθαιρεσία υπήρχε η νόμιμη τιμωρία κι αν, στην κάθε παρανομία, ο νόμος παρέμενε αδιάλλακτος.
Αλλά…κι αν η ίδια, η πολιτική, στην πολιτική τού «πολιτισμού» της, δεν συνομολογούσε δούναι και λαβείν με τους πολίτες κι αν,. στην προπαγάνδα της για επικράτηση, δεν νόθευε και δεν εξαγόραζε το λαϊκό φρόνημα.
***
Σήμερα, στην χώρα μας, όπου τίποτα δεν είναι πιο σταθερό από την αστάθειά της, η απασφάλιση των συνταγματικά επιβεβλημένων μηχανισμών για επιβολή τιμωρίας στους ενόχους είναι, όπως πράττει και η Φύση, αναγκαία και εθνικά απαραίτητη;
Γιατί, μόνο, στην τιμωρία των παραβατών, η δημοκρατία θα δείξει την δύναμη της αλήθειας της.
***
Σε στιγμές παρακμής ποιες δυνάμεις επανεκκινήθηκαν στο παρελθόν;
Ιστορικά, η κλασική μας φιλοσοφία, κι εδώ θέλουμε να καταλήξουμε, στις ώρες πανωλεθρίας ενός λαού, προκρίνει την συνεργασία τού συντηρητικού πνεύματος τών Άριστων τού Αριστοτέλη, με… το ελεύθερο πνεύμα της Δημοκρατίας που διαποτίζει την πολιτική ισότητα τού Λαού.
Η μικτή συγκυβέρνηση που προέκυψε, μετά το τέλος τού Πελοποννησιακού πολέμου, 403 π.Χ. αποσόβησε το ορατό αιματοκύλισμα ενός εμφύλιου σπαραγμού ανάμεσα στους Αθηναίους.
Σήμερα, στο ίδιο ταμπεραμέντο, «πείραμα» συνεργασίας… Ν.Δ.+ ΠΑΣΟΚ. και, δεν θέλουμε να νομίζουμε ότι δεν λειτούργησε η αγνότητα πατριωτισμού τους, ωστόσο αποσοβήθηκε …το τυχόν χειρότερο και…για την πατρίδα και για … τις ίδιες, τις παρατάξεις που… συνεργάστηκαν!.
Γιατί, ξέρουμε ότι κι οι δυο παρατάξεις, στο όλο τους παρελθόν, εκτός, βέβαια, από εξαιρέσεις, στον χωρίς ηθικούς φραγμούς λαϊκισμό τους εξέθρεψαν το τέρας των αποδεδειγμένων, σήμερα, ανομολόγητων ντροπών και παθών μας.
Ωστόσο, τώρα, στις κρίσιμες ώρες της χώρας μας, μια μικτή διακυβέρνηση, από όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα κατά την φιλοσοφία τού εκλεκτικισμού, είναι η μόνη ενδεδειγμένη σωτηρία…
Και η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει ως συνδυασμός όλων των κομμάτων, θα αποτελούσε προσωρινή παρένθεση μιας νέας μορφής δημοκρατίας, που σαν άλλο, κλωνοποιημένο πρόβατο, Ντόλι, θα ασκεί εξουσία, όχι ως σύνολο κομμάτων, αλλά ως σύνολο ανθρώπων, συνειδητά, εθνικά συμφιλιωμένων για τον ένα κοινό σκοπό, την Πατρίδα!
Άλλωστε, αληθινό είναι μόνο εκείνο που μάς ενώνει στις κρίσιμες ώρες. Αλλά και εθνικά όλοι είμαστε μέλη τού ίδιου ελληνικού σώματος και στην συγκυβέρνηση δεν θα υπάρχει το «εγώ» και το «δικό» μου, το αριστερά και το δεξιά, αλλά το κοινό συμφέρον, τα κοινά ιερά και όσια, η ίδια ιστορία και έθνος, ο ίδιος εθνικισμός και φυλή, η ίδια σημαία και γλώσσα και η κοινή πίστη στην σωτηρία τής ίδιας, της Πατρίδας…
Ξέρω πως οι σκέψεις αυτές θα γίνουν σκάνδαλο ειρωνείας από τους πιο πολλούς, γιατί φαντάζει ανέφικτο να κατισχύσει μια ομόνοια σε ένα λαό που η επιπολαιότητά του είναι το βάθος του.
Το θέμα είναι απέραντο, αλλά μια…εθνική Ελλάδος κι ένα ’40 και μια ιστορική εποχή ομοψυχίας των Περσικών πολέμων, και ένα «μολών λαβέ» κ.λπ συνήγειραν και συνέγραψαν κάποτε, ιστορία.
Επιτέλους, να μάθουμε σ’ αυτόν μας, τον τόπο, ότι η εθνική υποχρέωση είναι ανώτερη από την ατομική, και η ατομική ηθική των ταγών τού τόπου μας, να μάθει να διδάσκει με το παράδειγμά της τον σεβασμό προς τον πολίτη!
Κάποτε, σ’ αυτόν μας τον τόπο, πρέπει να ’ρθει η άτεγκτος τιμωρός Νέμεση, η αδερφή του νόμου, που στην δύναμη τής τιμωρίας της, όπως και στην Φύση, να δικαιώσει την αλήθεια, που λέγεται… Δημοκρατία.!
Χωρίς νόμους και τιμωρία η δημοκρατία μας δεν... θα επιβιώσει! ‘
Π. Α. Χαμουζάς Εκπαιδευτικός 30-8- 2015
-1.JPG)
